Ένας άντρας αποφασίζει να ξεκαθαρίσει το μέσα του και να μην αφήσει εκκρεμότητες εν όψει της αυτοκτονίας του. Οι βόλτες του στην Κωνσταντινούπολη και οι περίπατοί του οδηγούν σε μια γυναίκα που του αλλάζει τη νοοτροπία και τον βοηθά να αναθεωρήσει και να δει τη ζωή με άλλο μάτι.
Η υπόθεση σε αυτό το βιβλίο δεν έχει σημασία. Δεν έχω ξανασυναντήσει άλλο κείμενο τόσο διαυγές και πεντακάθαρο, τόσο καλογραμμένο. Αν και αυτή η νουβέλα δείχνει να είναι κάτι σαν ψυχογράφημα δεν είναι με τίποτα κουραστική ή βαρετή ή περιττή. Δεν είναι Ντοστογιέφσκι. Ο άνθρωπος μιλάει με τον εαυτό του αλλά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και σχολιάζει τα γύρω του, το πόσο δεκτικός και ανοιχτός είναι σε κάτι καινούργιο, το οποίο στην αρχή δεν το δέχεται και τον τρομάζει, είναι εξαιρετικός! Κρίμα που ο συγγραφέας μας άφησε νωρίς, η συγγραφική του δεινότητα είναι αξεπέραστη! Δοκιμάστε να το διαβάσετε και θα εκπλαγείτε!